Voor wie besluit dat de ganse Route 66 te lang, te veel of onvoldoende interessant is en zich tot één enkele staat wil beperken hebben we een tip: ga voor Arizona. De natuur is er ronduit indrukwekkend. En er is zelfs wat cultuur. Pop-cultuur weliswaar, maar niettemin…

Een plastic konijn uit 1949

Zo’n vijf mijl van Joseph City vinden we een attractie zoals alleen de Route 66 ze serveert. Zonder al te veel inhoud en voor wie een milde slag van de molen heeft gehad. Het is Jack Rabbit’s trading post. Het is niets meer een winkeltje met wat souvenir’s, maar het bestaat al sinds 1949. Bij de naam hoort een groot polyesters konijn dat er op de parking staat. Naar verluidt al zo lang als de winkel bestaat. Je erbij laten fotograferen is een absolute must voor wie de ’66 afrijdt. Je moet er de I40 voor verlaten maar de afbeeldingen van een konijn en “Here It Is”-borden (die ook al ter inspiratie dienden voor enkele scene’s in de 2006 Disney-animatieklassieker Cars) maken het moeilijk te missen.

It’s a girl, my lord, in a flatbed Ford and she’s slowing down to take a look at me

Samen met de titel hebben we nu twee regels van ‘Take it easy’ van The Eagles achter de kiezen. De debuuttrack van een country-rockband uit 1972 die uitgroeide tot één van de vaste waarden binnen het genre. Het stond ook op hun Greatest Hits album dat in 1976 uitkwam. Die compilatie is nog steeds de derde best verkochte album aller tijden. Alleen Dark Side of The Moon van Pink Floyd en Thriller van Michael Jackson deden ooit beter, en dat wil wel wat zeggen. In Winslow zelf, gaat de populariteit van tekst en locatie natuurlijk niet ongemerkt voorbij. Er staat een standbeeld en zelfs voor de rode Ford Pick-Up is gezorgd. En het ligt allemaal pal op de historische ’66.

En dan nog een krater

Tussen Winslow en Flagstaff ligt een inslagkrater van een meteoor die zo’n 50.000 jaar geleden insloeg. Die staat te boek als één van de best bewaarde inslagkraters op aarde. Omdat hij zo jong is enerzijds, maar ook omdat hij in de woestijn van Arizona ligt en dus niet door vegetatie aan het zicht wordt onttrokken. Het is al een attractie sinds halverwege vorige eeuw, maar de bevestiging dat de 1,2km brede en 245m diepe krater het resultaat vormde van een inslag van buitenaards materiaal kwam er pas in de jaren zestig. Daarvoor werd gespeculeerd, onder meer dat het een vulkaankrater zou zijn. Niet eens zo gek, want de vulkanisch actieve regio rond San Fransisco strekt zich uit tot niet ver van hier…

NASA

De meteor die insloeg was niet meer dan 50m groot en de meeste massa verdampte bij impact. Maar er zijn nog stukken over. In het bezoekerscentrum (dat privaat bezit is) ligt nog een fragment dat niet eens 80cm groot is, maar wel meer weegt dan een VW Kever. In de meteoriet zat overigens voldoende staal voor de productie van 42.000 auto's.

De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie streek in de sixties neer in de krater om er te trainen voor de Apollo-missies naar de maan. Onder meer Neil Armstrong, Michael Collins en Buzz Aldrin werkten er zich in het zweet.