Texas’ eerste grote stopplaats is Amarillo. Een plaats die in het collectieve geheugen van een complete generatie is gegrift omdat ene Tony Christie in 1971 een hit had met “Is this the way to Amarillo?” (we hebben het op onze Facebook-pagina gezet). Met tekst die de schoonheid van de stad bejubeld, maar gelukkig ook aangeeft dat de voornaamste drijfveer voor de trip de wachtende armen van een meisje zijn. Amarillo heeft immers weinig om zich te onderscheiden van een andere centraal-Amerikaanse stad. En voor de Route 66-reiziger is er ook niet zo veel te sprokkelen. Dat laatste is vooral te wijten aan de bevolkingstoename: van 75.000 inwoners in de fifties tot meer dan 250.000 vandaag. Gek genoeg is het die welvarendheid die veel sporen aan de originele ’66’ heeft doen verdwijnen. Maar wat er wél is zijn twee zaken die je absoluut niet mag overslaan, ook al zijn beiden geheel anders van inslag.

Cadillac Ranch

De Cadillac Ranch mag dan wel naast de Route 66 gelegen zijn - de publieke kunstinstallatie dateert uit 1974 en is dus duidelijk van na de hoogdagen van ‘the mother road’. Dat maakt een bezoek echter niet minder de moeite waard. De architecten Chip Lord, Hudson Marquez en kunstenaar Doug Michels staken 10 Cadillacs van 1949 tot 1963 met hun neus in de grond. De hoek waaronder dat gebeurde is overigens identiek aan die van de pyramide van Gizeh. En het kunstwerk zelf gaat eigenlijk over de opkomst en teloorgang van de staartvin - zowat het meest prominente stijlelement van Amerikaanse auto’s uit de fifties. En omdat we het toch over muziek hebben… “The Boss” Bruce Springsteen nam een track met titel Cadillac Ranch op voor z’n album The River uit 1984.

Tegenwoordig staat de Cadillac Ranch vooral bekend om z’n immer veranderende kleurenpracht. Oorspronkelijk was het spuiten van graffiti verboden, maar inmiddels wordt het aangemoedigd. Bijna iedereen laat er in verf op één of andere manier een memento achter, maar lang houdt dat niet stand.

De Cadillac Ranch lag oorspronkelijk langs de oude Route 66, maar de Amerikanen zijn behoorlijk pragmatisch. In 1997 werd de ganse installatie 3 kilometer verplaatst tot vlak naast de I40. Daar komt meer volk.

Big Texan Steak Ranch

“Een tempel voor Amerikaanse kitsch, waar Bobbejaan Schoepen al z’n inspiratie opgedaan lijkt te hebben”

Een ander monument zeg maar, zij het niet in de letterlijke zin van het woord, is de Big Texan Steak Ranch. Beschouw het gerust als een tempel voor Amerikaanse kitsch. Een plek waar Bobbejaan Schoepen al z’n inspiratie opgedaan lijkt te hebben. Je kan er aanschuiven voor de beroemde steak van 1 kilogram en als je hem binnen het uur genuttigd krijgt, hoef je er niet eens voor te betalen. Gelukkig zijn er ook meer normale porties en weten de Texan heus wel hoe je een stuk vlees moet roosteren. De ‘ambiance’ krijg je er gratis bij. The Big Texan Steak Ranch werd oorspronkelijk geopend in 1960 op Highway 66, maar inmiddels is het ook gewoon naar de I40 te vinden. Het ligt een handvol mijlen van de Cadillac Ranch.

Bug Ranch

Beschouw het gerust als een goedkope kopie van de Cadillac Ranch. Te vinden in Conway (ten oosten van Amarillo langs diezelfde I40). Verder valt er niet zo veel over te vertellen, tenzij je grote interesse hebt in muskieten. Het wemelt er immers van die agressieve beesten. Anderzijds is deze installatie minder bekend, nauwelijks bezocht en dus wat meer van ontdekking, niet?

Shamrock

Net over de grens met Texas vind je Shamrock. Daar staat een in 1936 opgetrokken tankstation en café. Het is één van de zeldzame gebouwen langs de Route 66 in Art Déco-stijl en het verkeert in een exceptionele gerestaureerde staat.