Voor we Lebanon uitrijden passeren we nog zo’n monument van lang vervlogen tijden. Een supermarktje waar je voor één dollar een Bologna sandwich kon kopen voor Volksgezondheid het naar verluid welletjes vond (sic). Wrink’s Market was een halve eeuw open, maar sinds 2011 is er geen activiteit meer. Definitief, lijkt het wel, en dat terwijl Clint Eastwood er ooit stopte om pampers te kopen.
Indianentrail
Het lijkt historisch relevanter dat dit deel Route 66 eigenlijk ouder is dan het land zelf. Van St-Louis tot Joplin volgt de 66 een pad dat een millennium geleden al door de plaatselijke Indianenstammen werd gebruikt. De vroege pioniers maakten daar dankbaar gebruik van, zetten er eerst telegraafpalen naast (toen werd het ‘Wire Road’), in 1922 werd de weg gekend de Route 14 - één van de eerste ‘grote’ verbindingswegen in de VS en in 1926 tenslotte ging ze op in de weg met de twee zessen.
De Route 66 volgt in deze contreien een grotendeels Zuid-Westelijke richting, terwijl het de eerste honderden kilometers voornamelijk Zuidwaarts ging. De route volgt ruwweg de grens van het Ozark Plateau, door een - in deze tijd van het jaar - steevast vochtig en almaar warmer Amerikaans binnenland. Zoals gezegd - door Indianengebied, de erg Christelijke ‘Bible Belt’ en nu ook met de neus richting Tornado-land. Voor de dag om is zouden we de eerste stormschuilkelders tegenkomen en getuige zijn van de littekens die de natuurkracht nalaat.
Het laatste stuk Missouri
Voor het zover is, hebben we op de levenslijn van het Amerika van vorige eeuw, voor de tweede keer een stad Springfield te passeren. Eén die minder zwaar woog op de geschiedenis dan het eerste Springfield, waar de wieg van Abraham Lincoln stond, maar wel instrumentaal was in de creatie van de weg die we van naald tot draad afrijden. Daar zetelde destijds de commissie die besliste over het tracé. En van politiek getouwtrek - en misschien wel meer - waren ze daar niet vies. We komen er in een volgende aflevering nog op terug.
In Missouri houden we onder meer halt in Carthage, waar een compleet gerestaureerde Route 66 Drive In, staat, stoppen we bij het eveneens gekende Resthaven Motel, werpen we een blik op de - zogezegd - grootste souvenirwinkel ter wereld en serveert de Route ons weer een stevige portie verlaten tankstations, vervallen eet- en drinkgelegenheden. Een handvol uitbaters overleeft wel - al zie je duidelijk dat armoede steevast om de hoek loert. Sommige zijn zelfs nieuw en omarmen het karakter van vervlogen tijden. Zoals in het gehuchtje Paris Springs, waar halverwege vorig decennium een tankstation dat in 1955 afbrandde werd gerecreëerd door een Route 66-fan. De tuin staat propvol memorabilia.
Joplin is de laatste stad van betekenis (ruim 50.000 inwoners) in Missouri. In 2011 werd ze nog getroffen door een EF-5 Tornado, met 158 doden, 900 gewonden en meer dan 1.000 vernielde huizen tot gevolg. Wij houden het wat luchtiger en stoppen op de oude Route 66 (waarvan in het centrum niet veel getuigen meer zijn) bij het ‘beroemde’ Andersons’s Ice Cream en het bijhorende Candy House voor verfrissing in de hitte die gevangen zit onder het grijze wolkendek. Wie houdt van stroperig zoet - en zichzelf dus Amerikaanse smaakpapillen heeft aangemeten - zet het best op de to-do-lijst.
