De Ford Mustang is vijftig. Het icoon, al was dat toen nog niet duidelijk, werd tot leven gewekt in 1964. Aan de geschiedenis van één van de grondleggers van de Amerikaanse muscle car, raken we elders. Waar het hier om gaat zijn excuses. Of toch op z’n minst één excuus. Het gedroomde nog wel, om een roadtrip aan te vatten die elke liefhebber die naam waardig op z’n bucketlist heeft staan: Route 66. Als het goed is, staat hij zelfs helemaal bovenaan, want het is toch de moeder van alle roadtrips. Auto55.be doet ‘m van de eerste mijl in het winderige Chicago tot de laatste meter aan de pier in Santa Monica, bij Los Angeles. Met een Ford Mustang uiteraard. De nog-net-niet-nieuwe, omdat de aanstormende nieuwe generatie wel is voorgesteld, doch nog niet in productie is. Maar op dat aspect gaan we ongetwijfeld later nog dieper in.

Het ontstaan

Terwijl we in toekomstige afleveringen van dit dossier dat als een lappendeken anekdotes, achtergrondinformatie, tips en reisverslag bij elkaar zal weven dieper ingaan, stippen we al bij aanvang even een belangrijk feit aan. De Route 66 bestaat eigenlijk niet. Nu niet, en in het verleden ook niet.

Route 66

Van begin tot eind meet de Route 66 3.940km. We rijden ze allemaal. Tenminste, dat is het plan...

Het traject ontstond in het begin van de vorig eeuw. Toen maakte de Amerikaanse staat opeens haast met de uitbouw van het wegennet. Daarvoor had de VS, in tegenstelling tot Europa, vooral geleund op z’n sterk uitgebouwde spoorwegnet. Maar de automobiel werd in sneltempo het nieuwe hebbeding voor de Amerikaanse middenklasse. Iets waar Henry Ford overigens een aanzienlijke bijdrage toe leverde. En het was dus de hoogste tijd om Noord en Zuid en Oost en West met elkaar te verbinden op een uniforme manier. In een groot nationaal programma werden daarom Routes gedefinieerd. Met oneven cijfers voor wegen die in de hoogte door het land sneden en oneven cijfers die hetzelfde deden in de breedte. Eén van de meest tot de verbeelding sprekende was die met cijfer 66 (die overigens oorspronkelijk Route 60 zou heten). Die verbond immers Chicago aan de grote meren met het veel Oostelijker én Zuidelijker gelegen Los Angeles.

Bordjes plaatsen

Voor 1926 was het plaatsen van borden en wegwijzers een plaatselijke aangelegenheid. Maar de VS legde de staten een uniforme aanduiding op. De routes werden echter niet gebouwd, maar samengesteld uit reeds bestaande wegen en paden. Dat laatste mag je gerust letterlijk nemen, want bij z’n ontstaan was lang niet heel de Route 66 voorzien van verharding. Dat was pas een feit eind jaren dertig.

Héél de originele Route 66 rijden kan dus niet. Omdat ze niet meer bestaat, of omdat de snelweg erover heen ligt. Soms ligt de originele weg er echter gewoon naast. En door de jaren heen kende de weg ook verschillende tracés. Eerst door de dorpjes, later veeleer eromheen. En op enkele plaatsen lopen de twee mijlenver uit elkaar. Daar zijn de spooksteden, de Americana van weleer en de sfeer te vinden. Ga gerust met ons mee en volg het team ook achter de schermen op Twitter en op onze Facebook-pagina.