Detectives zijn goed vertegenwoordigd in deze rubriek. Maar The Persuaders, waarvan tussen 17 september 1971 en 4 februari 1972 exact 24 episodes werden uitgezonden, is een buitenbeentje. Op meer dan één vlak zelfs. Vooreerst omdat er niet gekozen werd voor één (beroeps)held, maar voor twee tegen wil en dank tot dienaren van het gemene goed gebombardeerde playboys. De absolute sterrencast daarvoor bestond uit de Brit Roger Moore en de Amerikaan Tony Curtis. Beiden supervedetten van hun tijd, met vergoedingen die erbij horen. De eerste speelt een Britse Aristocraat - Lord Brett Sinclair - de tweede een uit New York afkomstige Amerikaan - Dany Wilde - die van bescheiden komaf was maar een fortuin had gemaakt in de oliesector. De verhaallijn, waarbij beide protagonisten veelal met tegenzin samen in een avontuur werden gesleurd, was innovatief, ook in het gebruik van humor en het uitspelen van de vele tegenstellingen tussen de elitaire Amerikaanse en Britse ingesteldheid. Maar de wat bescheiden traditionele rol voor vrouwen in de reeks - die zich doorgaans moest beperken tot mooi zijn, het poneren van evidenties en gered worden door Brett en Dany - was dan weer heel erg van die tijd.

Hoewel de reeks slechts één seizoen kende, was ze erg succesvol. Ze werd destijds in niet minder dan 27 landen uitgezonden, met inbegrip van ons land. Zoals destijds gebruikelijk was, opteerde de BRT voor een Nederlandse titel ‘De Speelvogels’.

Over het gedrag van beide sterren op de set - er werd destijds gefilmd aan de Franse Côte d’Azur, Italië en Engeland - doen behoorlijk wat geruchten de ronde. Vooral Tony Curtis was volgens de overlevering vaak onder de invloed van geestverruimende middelen (Tony Curtis werd al bij z’n aankomst in London gearresteerd voor bezit van cannabis, nog voor er één minuut was ingeblikt). Ten minste enkele keren moet dat voor gespannen situaties hebben geleid, al zijn er ook voorbeelden van momenten dat beide heren het erg goed met elkaar konden vinden.

De serie opent met een conflict tussen de twee. En daar worden meteen de voertuigen die ze tijdens de ganse reeks zullen besturen, in gebruikt. Lord Brett Sinclair zit er aan het stuur van een Aston Martin DBS (waarover zo meteen meer), terwijl Dany Wilde steevast een Ferrari 246 Dino bestuurde. De eerste episode is nauwelijks enkele minuten jong, wanneer de twee in een race door de straten van Nice verwikkeld geraken. Een rivaliteit die vaker terugkomt, ook al ontwikkelen de personages gaandeweg respect voor elkaar. De voertuigen duiken in nagenoeg alle episodes op en zijn niet zelden cruciaal voor het verhaal.

Aston Martin leverde voor het inblikken van de reeks een Aston Martin DB. Terwijl het gaat om een versie met zescilinder lijnmotor, heeft het model de uiterlijke kenmerken van de DBS, met onder meer een andere type-aanduiding, sierlijsten en velgen. De DBS was nog niet leverbaar toen de eerste episodes werden opgenomen, maar de Britten lieten de kans niet schieten om het model al in de kijker te rijden. Op het scherm is die DBS voorzien van nummerplaat BS1 (van Brett Sinclair uiteraard), maar PPP 6H was het echte registratienummer. Sterker nog, nummerbord BS1 was destijds wel degelijk in gebruik, maar de eigenaar had geen bezwaar tegen het gebruik ervan in een fictiereeks.

De Aston Martin in Bahama Yellow bleef ook na de reeks in Engeland, beschikt over een erg uitgebreide geschiedenis en is in 2011 piekfijn gerestaureerd. De handtekeningen van Roger Moore en Tony Curtis prijken er op de binnenzijde van de kofferklep. Op evenementen rond de televisiereeks duikt die soms op en de huidige eigenaar haalt hem ook vaak buiten voor oldtimerevenementen. In 2013 was hij nog te zien op het Concorso d’Eleganza Villa d’Este.

Het verhaal van de Ferrari is veel ‘Italiaanser’. De sportwagenconstructeur heeft geen flauw idee welke Dino destijds door Tony Curtis werd bestuurd. Het lot van de rode bolide is dan ook geheel onbekend.

Tot slot hangen we u nog één feitje om de oren. Letterlijk eigenlijk, want de door John Barry gecomponeerde titelmuziek ging een eigen leven leiden en klinkt ook nu veel meer mensen bekend in de oren dan er ooit kijkers waren voor de reeks. John Barry is vooral bekend voor de filmmuziek die hij vanaf 1962 voor maar liefst 11 James Bond films componeerde. Het is dus niet alleen in Roger Moore zelf dat een link met de Britse Spion wordt gelegd. Onder meer Bernard Lee (M uit de eerste 11 Bondfilms) en Lois Maxwell (Miss Moneypenny uit de eerste 14 Bonds) spelen gastrollen in de reeks. Moore had tijdens de opnames van The Persuaders al z’n zinnen gezet op een vertolking van Bond en dat is de acteerstijl aan te zien. Hij nam de rol van 007 voor ‘Live and Let Die’ aan, na het afvoeren van de reeks. Dat dat al na één seizoen gebeurde had onder meer te maken met de lauwe ontvangst van de reeks in de VS en productiekosten die de pan uit swingden.