Laten we maar meteen de puntjes op de i zetten: het begrip "quad" wordt niet in de Belgische wetgeving gebruikt. Ook het acroniem ATV, wat staat voor All Terrain Vehicle, zal je niet in de verkeersreglementen terugvinden. Beide termen worden wereldwijd weliswaar veelvuldig gehanteerd, waarbij het begrip quad eerder in Europa bekend in de oren klinkt en de afkorting ATV veelal over de plas in de mond wordt genomen. In dit dossier gebruiken we beide termen door elkaar, in functie van wat op dat moment het lekkerste bekt. Ze betekenen hetzelfde: we hebben het over een gemotoriseerd voertuig met vier wielen, dat ontworpen werd voor gebruik op het onverharde. Deze definitie kan naar hartelust worden uitgebreid, doch daarvoor kan je terecht op pagina 5 van dit dossier (wetgeving). Eén ding is echter duidelijk: een quad is geen motorfiets (want heeft vier wielen), is geen auto (want mag bijvoorbeeld niet op de snelweg en heeft geen gesloten koetswerk) en ook geen landbouwtractor (want kan veel sneller, is veel lichter en heeft geen complexe accessoires zoals een hydraulische pomp of uitgaande as). En toch is een quad een beetje van allemaal. Lees gerust verder: het wordt nog duidelijk.
De eerste quad die naam waardig ontstaat net voor de aanvang van de twintigste eeuw. Ergens tussen 1899 en 1903 ontwierp de Engelse (motor)fietsenfabrikant Royal Enfield de Quadricycle, een soort paardenkoets. Zonder paarden maar met motor en twee wielen achteraan. En vooraan eveneens, maar dan sturende exemplaren. In tegenstelling tot een auto had de Quadricycle een open koetswerk en was het ding voorzien van pedalen, zodat de bestuurder bij een stevige helling mee van jetje kon geven. Dat was naar verluidt nodig ook. De eerste echte "moderne" ATV duikt pas op eind de jaren zestig, en het was het Japanse Honda dat in 1970 de US90, later ATC90 op de markt bracht. Voorzien van slechts drie gigantische wielen, een tweetakt motor en ontdaan van vering kon het voertuig je brengen waar geen enkel ander dat kon. Het succes bleef niet uit bij recreatieve gebruikers, niet in het minst dankzij enkele welgemikte gastrolletjes in onder meer de Bondfilm Diamonds Are Forever en tv-reeksen allerhande.
Pas in 1982 verscheen de eerste vierwielige ATV ten tonele. Deze keer ging Suzuki met de eer lopen, toen het met zijn LT250R Quad Racer een machine uitbracht die stabieler was, meer lading kon zeulen en slechts twee sporen diende te maken in mul terrein, in tegenstelling tot de klassieke drie. Ondertussen hadden de ballonbanden al enige tijd plaats gemaakt voor banden met een lager profiel en zorgde een ophanging met lange veerweg voor een comfortabelere rijbeleving. Enkele jaren later, in 1986 meer bepaald, bracht Honda de FourTrax 350 4x4 uit, een ATV voorzien van vierwielaandrijving. Daarmee was niet alleen het potentieel van het extra wiel vooraan eindelijk ten volle benut, maar werd ook een heuse trend gezet. Zeker in markten waar quads worden aangeschaft voor utilitair gebruik maken vierwielaangedreven modellen immers de dienst uit, of ze nu zijn uitgerust met een zadel of voorzien van stoeltjes en een stuur. Vooraleer we de verschillende types behandelen en de ermee gerelateerde regelgeving uit de doeken doen, gaan we dieper in op de technische kenmerken van deze bijzondere vierwieler.
