In 1991 is het concept van de roadmovie al lang niet meer nieuw. Daarvoor biedt dit dossier voldoende bewijs. Zelfs de invalshoek is dat niet. Menig productie draait de rollen van goed en slecht om en zadelt de kijker op met een flinke dosis van het Stockholmsyndroom. Zelfs het einde, dat tegelijk goed en slecht is, is geen uitzondering. En toch is Thelma and Louise één van de uitschieters van het genre. Door z'n sterrencast (met onder meer Brad Pitt, Harvey Keaton en Michael Madsen in de bijrollen), acteerprestaties, meeslepende verhaallijn, soundtrack (met onder meer Hans Zimmer en Van Morrison) en schitterende decors.

Susan Sarandon en Geena Davis nemen de hoofdrollen voor hun rekening. De eerste is een dienster van middelbare leeftijd, de tweede een huisvrouw. Een onschuldig bedoeld tweedaags uitstapje van beide in sleur en uitzichtloze relaties verzandde vriendinnen naar de bergen ontaardt door een samenloop van omstandigheden in een vlucht voor de arm der wet. De route leidt van Oklahoma naar verlossing in Mexico over een fictief parcours tussen Arkansas en de Grand Canyon. De reis in een klassieke Ford T-Bird Convertible uit 1966 (toen was de in 1955 gelanceerde vierzitter al aan z'n vierde generatie toe) wordt vanzelfsprekend een avontuur.

Wie op zoek gaat naar de inspirerende landschappen vind ze niet op de uitgestippelde route. Nagenoeg alle opnames gebeurden in Californië (rond Bakersfield) en Utah (Moab, Monument Valley, en de Grand Canyon-scenes zijn geschoten in Dead Horse Point State Park).

“Let's do it. Lets not get caught”

Thelma and Louise was een regelrechte hit, en niet alleen aan de box office. De film kaapte een Oscar weg voor beste screenplay en beide hoofdrolspelers waren genomineerd voor ‘beste actrice'. Het beeldje ging dat jaar evenwel naar Jodie Foster voor Silence Of The Lambs.

De prent beïnvloedde ook de popcultuur. Zangeres Tori Amos schreef ‘Me and a gun' na het bekijken van Thelma and Louise en de slotscène, waarin beide vrouwen elkaar omhelzen en dan van een klif rijden, is ronduit iconisch. Er zijn talloze hommages en parodieën erop, als alternatieve ontknopingen voor andere films, in tekenfilms (zoals The Simpsons of Family Guy), als tragisch einde voor televisiereeksen, zelfs in reclame en muziekvideo's.