Dat schijn zelfs in deze tot in de diepste poriën geïnformeerde samenleving nog kan bedriegen, bewees de Deense regisseur Nicolas Winding Refn eind 2011 in de neo-noir thriller Drive. Afgaande op de trailer en zelfs de korte samenvatting die bij de film hoort, zou je een smoothie verwachten met Ronin, the Fast & The Furious en misschien wat Tarantino toppings als ingrediënten. Maar niets is minder waar. Maak kennis met wat ons betreft, de beste film van het afgelopen jaar.

“There's a 100 000 streets in this city. You don't need to know the route. You give me a time and a place, I give you a five minute window. Anything happens in that five minutes and I'm yours”

Driver (Ryan Gosling) heeft iets met auto's. Als mechanicien, als autostuntman voor Hollywood films, maar ook - en vooral - als chauffeur van crimineel tuig met nood aan een vluchtauto. De naamloze einzelgänger wiens verleden onbekend blijft, verkoopt vijf minuten van zijn nachtelijke tijd en al zijn kunde achter het stuur, aan elke betalende inwoner van Los Angeles' onderwereld. De zaken lopen goed, tot wanneer twee gebeurtenissen in 's mans leven onverwacht met elkaar kortsluiten: een plotse, doch exponentieel groeiende belangstelling voor buurvrouw Irene (Carey Mulligan) en een uit de lucht vallende, dubieuze aanstelling als racepiloot van een met vuil geld opgerichte renstal.

Het verhaal, een bewerking van het gelijknamige fictiewerk van James Sallis, blijft de volle 100 minuten boeien zoals alleen een ijzersterk boek dat kan. Refn werd door Goslin zelf uitgekozen om de zwartgallige, gewelddadige sfeer af en toe te kruiden met waarlijk oogverblindende fotografie. Vervolgens liet Refn er een als een stretchbroek passende soundtrack omheen draperen en vroeg hij Goslin om vooral te vertellen met zijn afstandelijke, intrieste lichaamstaal. Wat expliciet geweld en summiere, maar erg knap in beeld gebrachte achtervolgingsscènes romen het geheel af. Aanrader!