Smokey and the Bandit is een klassieker die deskundig verpakt is als een plakkerige, voorspelbare roadmovie. Zelfs het plot is bijzonder voorspelbaar en stroperig.

“Time to take to the road, for a quiet little drive in the country... Or not”

Een vader en zoon (Big en Little Enos Burdett) werken aan de verkeerde kant van de wet en willen een feestje bouwen. De stevige soort, en daarvoor heb je nu eenmaal 400 kratten bier nodig. Alleen is het transport van dergelijke hoeveelheden bier in het Amerika van eind jaren zeventig illegaal. De Yanks zitten dan nog in een periode van drooglegging. Bandit, een legendarische trucker vertolkt door Burt Reynolds, wordt verzocht om in ruil voor een slordige $ 80.000 (de waarde van de Peterbilt waarmee het transport gebeurt) het goedje van Texas naar Atlanta te transporteren. Achter het stuur van een truck kruipt hij echter niet. Die job geeft hij aan Cledus. Hij zal voor afleiding zorgen. Het middel; een Pontiac Trans Am uit '77. Zwart, met een goudkleurig adelaarsymbool op de motorkap. Begint het te dagen? Die zwarte sportwagen is één van de meest iconische auto's uit de Amerikaanse filmgeschiedenis.

En natuurlijk is er een deadline. De twee moeten de klus in 28 uur klaren. Dat zou geen probleem geweest zijn maar kijk, een bevallige jongedame in een trouwjurk is net van het altaar weggevlucht en springt in de eerste de beste auto die voorbijrijdt. Wil dat niet toevallig die van Bandit zijn zeker? En de bijna-mevrouw-justice ging net in het huwelijksbootje treden met de zoon van de sheriff. Je raadt het al... de achtervolging kan beginnen! Het vervolg omvat de voorspelbare reeks actiescènes waarin de goede bad guys de wet op een hoop verschillende manieren uit de wielen rijden. En natuurlijk volgt er een fenomenale climax! En dan nog één! De films ondergingen hetzelfde lot. In 1977 was deze prent het op één na grootste kassucces in de Amerikaanse bioscopen. Een vervolg kon niet uitblijven en verscheen in 1980. En in 1983 trokken de vrienden nog een laatste keer de boer op.