Het gaat Lamborghini voor de wind sinds de Duitsers van Audi er de plak zwaaien. Afgelopen jaar werden er voor het eerst in de geschiedenis van het merk meer dan 2.000 wagens gebouwd. Sterker nog, het merk maakte zelfs winst, en ook dat was al geleden van tijden die niemand zich eigenlijk nog goed herinnert. Eén en ander is te danken aan een gamma dat goed inspeelt op de vraag van het cliënteel en -vooral- de hogere betrouwbaarheid en bruikbaarheid die de Duitsers introduceerden. Wagens die vereisen dat je dagelijks naar de fitness gaat om voldoende kracht te ontwikkelen om enkel en alleen de koppeling of de versnellingshendel te kunnen bedienen, vallen immers slechts bij enkelen in de smaak. Lamborghini gaat ook consequent op zoek naar uitbreiding van het gamma. De Spyder bijvoorbeeld, en deze Superleggera die de jongste aanwinst vormt van het Gallardo aanbod. De Superleggera, wat Italiaans is voor lichtgewicht, moet de meest extreme versie zijn van Lambo's instapversie. Een onversneden Gallardo... en hét middel bij uitstek om dat te bekomen is een doorgedreven dieet.

De Gallardo wordt immer aangedreven door een edele tiencilinder met een inhoud van 5 liter. En dat is voor de Superleggera niet anders. Tenminste; niet zo veel anders. De ingenieurs hebben het motormanagement herschreven en het uitlaatsysteem aangepast om minder tegendruk te genereren. Daardoor stijgt de vermogensopbrengst met 10pk tot 530pk. Een vermogen dat vrijkomt bij 8.000 krukasrotaties per minuut en ondersteund wordt door een even indrukwekkend koppel van 510Nm. Trekkracht waarvan 80% over het ganse nuttige toerentalbereik wordt uitgesmeerd en die reeds bij 4.250t/min piekt. Toch is, zoals de naam aangeeft, die kleine vermogenssprong niet de kern van het karakter van de Superleggera. Dat is de dieetkuur die 100kg gewichtsbesparing opleverde, terwijl de atleet die de Gallardo is, toch al niet stevig in het vet zat. De gewichtsbesparing die uiteindelijk een leeggewicht van 1.430kg oplevert, is voor de helft te vinden in het interieur. Daarin wordt massaal gebruik gemaakt van carbon. De deurpanelen, middentunnel, de schaal van de ééndelige kuipjes en zelfs het stuurwiel zijn in dat peperdure lichtgewicht materiaal ingevoerd. Nog meer kilo's werden bespaard door in de geluidsisolatie te snoeien en het glas werd dunner. Tot slot werd ook het motorblok niet vergeten, waar magnesium en titanium rijkelijk vloeiden. Opvallend: Lamborghini sneed niet in de uitrusting, want een uitgebreid infotainmentsysteem en airco blijven aanwezig. Zo extreem wil het Lambo-cliënteel van tegenwoordig het ook niet meer.

Wanneer je je vastgespt in de vierpuntsgordels van de Superleggera, die meteen ook een einde maken aan alle hoop op bewegingsvrijheid, en de V10 achter je nerveus pruttelend tot leven komt, rijst de vraag of 10pk en 100kg zich laten voelen in het rijgedrag. Toch valt meteen op dat de Superleggera nerveuzer aan het gas hangt en dat zijn uitlaatlijn de acceleraties met nog meer decibels dan gewoonlijk ondersteunt. We hadden evenwel het geluk dat Lamborghini ook de ‘ordinaire' Gallardo ter vergelijking had voorgereden, want het verschil in rijgedrag is hoedanook miniem. Het is vooral de aankleding van het grotendeels in Alcantara afgewerkte interieur en nog meer onvergeeflijke onderstelafstelling die het karakter definiëren. De rijsensatie in de Gallardo is indrukwekkend. De gerobotiseerde bak laat zich met lepels achter het stuurwiel bedienen (de automatische stand is nog steeds om van te huilen) en lijkt zich almaar beter te gaan voelen naarmate de snelheid wordt opgedreven. Hoewel het een nog grotere gewichtsbesparing zou opleveren, werd gekozen om de vierwielaandrijving van het model te behouden. Daardoor boezemt de Superleggera ook bij astronomische snelheden vertrouwen in. Hij gaat als een speer en klieft door de bochten als een mes door warme boter. De integraalaandrijving stuurt doorgaans 70% van het vermogen naar de achtertrein, maar past de verdeling aan indien de omstandigheden erom vragen. Toch wordt de Superleggera op de limiet een beetje link. Dan wordt duidelijk dat dit nog steeds een beest is dat zich moeilijk laat mennen. De ceramische remmen zijn tot uitzonderlijke vertragingen in staat, maar hun werking is sterk afhankelijk van hun temperatuur. Omdat dat moeilijk te voorspellen is, laat de dosering soms te wensen over. En voor het prijskaartje van net geen € 195.000 zijn er alternatieven beschikbaar die een homogenere rijsensatie bieden. Die beschikken evenwel niet noodzakelijk over de uitstraling van de Superleggera.