Tweeëndertig jaar. Zo lang bestaat de Fiesta al. Het model werd in de jaren zeventig nog speciaal voor de Europese markt ontworpen. Toen kon je zo'n kleintje alleen op het Oude Continent kwijt. De ontluikende markten waren toen immers nog aan het slapen en de hoekige Fiësta riskeerde in de VS per ongeluk voor vuilcontainer aanzien te worden. Maar nu, ruim drie decennia en 32 miljoen exemplaren later, is de op één na kleinste Ford wel uitgegroeid tot een mondiaal product. De Europese markt zal bediend worden vanuit z'n fabriek in Valencia maar ook in Zuid-Amerika en Azië zullen Fiëstas gebouwd worden. Die delen architectuur en uiterlijk, maar hebben recht op een specifieke afstelling. Zo wordt in Azië steevast gekozen voor een grote veerweg terwijl Europa een uitgesproken dynamisch onderstel krijgt. Iets wat bij z'n nieuwe uiterlijk past.

De Fiesta groeide nauwelijks, hij is amper 3cm langer en 1,7cm hoger dan voorheen. En we zijn blij te melden dat de kleine Ford niet langer in een diepe karakterkrisis vertoeft, maar assertief voor de dag komt. Z'n lijnenspel is zelfzeker, dynamisch en zelf gewaagd. Zeker als je er concurrenten als de Renault Clio, Peugeot 207, VW Polo of Opel Corsa naast parkeert. Dat was ook een must, want Ford wil in dit zeer competitieve segment weer aandeel winnen.

Het gamma bestaat uit een 1,25l met 60 of 82pk, een 1.4 met 96pk of -de topper- een 1.6 met 120pk. Dieselen kan met een 1.4 met 68pk en een 1.6 met 90pk, beiden afkomstig van PSA. Volgend jaar komt er dan ook nog een milieuvriendelijke dieselversie bij met een extra lage CO2-uitstoot. We reden bij deze eerste kennismaking met beide zestienhonderds. En de verwachtingen waren hooggespannen, want voor het eerst in z'n carrière werd de nieuwe Fiësta lichter (zo'n 40kg) dan z'n voorganger. Met dank aan Mazda overigens, want de Fiësta maakt weliswaar gebruik van andere motoren en een compleet ander koetswerk, maar z'n structuur (door Ford handig de ‘onderste 45cm' genoemd) zijn overgenomen van Mazda's 2. Die werd bij de laatste generatiewissel zelfs 100kg minder zwaar, maar is weer een halve maat kleiner dan deze Ford.

De Fiesta verwelkomt ons met een stuurwiel met een dikke velg. Erachter pronkt een goed afleesbare boorplank met twee ronde klokjes en zilverkleurige accenten. Het zitmeubilair biedt voldoende steun, ook tijdens het bochtenwerk en de op de vormgeving van mobiele telefoons geïnspireerde middenconsole laat zich voldoende intuïtief bedienen. Het contrast met de vorige editie kon niet groter zijn, want nu biedt Ford -afhankelijk van het uitrustingsniveau- ook de mogelijkheid om de boordplank van een likje verf te voorzien. Ondanks een elektrische stuurbekrachtiging die rond de rechtuitstand wat artificieel aanvoelt, betrekt de Fiësta z'n bestuurder veel meer bij de rijervaring dan voorheen. Een verbeterde ergonomie, met onder meer een hoger geplaatste versnellingspook, heeft daar veel mee te maken. De afstelling van de ophanging is ronduit stug. In bochten over een strakgetrokken asfalt is dat een plus. Bedenkingen rijzen wanneer het onderstel zich over een slecht wegdek beweegt. De demping is dan immers Spartaans.

De 1.6l dieselcentrale levert behalve 90pk, ook nog eens 204Nm koppel. Dat is voldoende voor een top van 175km/u en een sprint van 11,9 tellen, bij een verbruiksgemiddelde van 4,2l/100km. Dat levert een CO2-uitstoot van amper 110gr/km op. Om dat te halen heeft Ford vermoedelijk wat met de versnellingsbakverhoudingen zitten knoeien, want hoewel de centrale zich gewillig en soepel toont, slaagt ze er niet in koets van de animo te voorzien die z'n uiterlijk evoqueert. Je stelt je soms de vraag waar de paardjes heen zijn. En hetzelfde geldt voor de 1.6 benzine. Die reden we in de Sport-editie die recht heeft op een specifieke onderstelafstelling, gaspedaalrespons en stuurbekrachtiging. De motor is soepel bij lage omwentelingssnelheden, maar wie een beetje leven in de brouwerij wil, moet hoog in de toeren gaan, want onder 4.000t/min geeft het grootste deel van de paardenstal niet thuis. Wil je het opgegeven gebruiksgemiddelde van 5,9l/100km halen, dan moet je die drang uiteraard in de kiem smoren. De onderstelafstelling is evenwel uit de kunst en ontmoedigt een hogere snelheid dan ook niet. De Fiësta voelt over de ganse lijn bijzonder volwassen aan.

Dan resten ons enkel nog de prijzen. Ford keilt liefst vijf uitrustingsniveaus op de markt. De instapper, Ambiente, is er vanaf € 12.000. De nieuwe generatie wordt daarmee zo'n € 500 duurder dan z'n voorganger. Het verschil tussen de drie- en vijfdeursversies is evenzo € 500. Het Trend-uitrustingsniveau, dat voor het gros van de orders instaat, kost € 750 meer. Erboven vinden we nog Ghia (Trend + € 1.500, klassiek en luxueus), Titanium (Trend + € 1.500, luxueus en hoogtechnologisch) en Sport (Trend + € 2.100, de naam zegt het zelf). Dieselen kan vanaf € 13.750.