In de zomer van 1955 liet BMW perslui en andere genodigden afzakken naar het New Yorkse Waldorf-Astoria Hotel om er kennis te maken met de 507; een open tweezitter waarmee de autobouwer voornamelijk Amerikaanse kopers in het vizier zou nemen. Het model bleek echter al snel veel te duur om de beoogde productie-aantallen te benaderen en de Duitsers konden slechts 252 exemplaren aan de man brengen, waarvan amper 39 stuks hun weg naar de VS vonden. Dat een levenswaardig exemplaar tegenwoordig erg gegeerd is bij welgestelde verzamelaars, dat spreekt voor zich.
Wedergeboorte
Dik veertig jaar na de introductie van de 507 werd designer Henrik Fisker (die later een eigen merk oprichtte) met de taak belast een revival-model uit te tekenen. Een studiemodel met het oog op productie werd in '97 als Z07 op de Tokyo Motor Show voorgesteld en weekte meteen tal van lovende reacties los.
Twee jaar later, op de Internationale Automobil Ausstellung in Frankfurt, volgde de onthulling van het finale product: de Z8. Die was voorzien van een grotere voorruit en van een meer nadrukkelijke voorspoiler voor extra stabiliteit tijdens het rijden en voor onderdrukking van windgeruis. Ook had het designerstuurwiel nu nog 'maar' drie in aluminium staven opgedeelde spaken in plaats van vier en werden enkele stijlelementen, zoals de forse bult achter de bestuurder en de ‘dubbele bubbel' op de hardtop van de gesloten versie, naar de prullenmand verwezen. Andere typerende kenmerken waren richtingaanwijzers die hun bestaan pas bij gebruik lieten opmerken, en platte neon-achterlichtunits (inclusief remlicht), waarvan BMW claimde dat die de hele levensduur van de auto zouden meegaan.
Bond, James Bond
Het jaar van introductie werd de Z8 ook opgevoerd op het witte doek, in de Bondfilm 'The World is Not Enough' met Pierce Brosnan in de hoofdrol. Daarin wordt de auto doormidden gezaagd door een gevechtshelikopter. Tijdens het schieten van de prent kon het merk nog geen gebruiksklare vierwieler missen, dus kreeg de 'Propshop' van Pinewood Studios een koetswerk en plannen om twee kit cars te bouwen in de plaats. De ploeg had overigens slechts acht weken de tijd om het werk tot een goed einde te brengen. Eén van de auto's werd vernietigd tijdens de opnames; de andere belandde achteraf in een museum en eind vorig jaar onder de veilhamer. De creatie in kwestie is overigens niet rijwaardig.
Grote roadster
Met z'n 4,4m lange en 1,83m brede lijf was de Z8 behoorlijk uit de kluiten gewassen voor een roadster. Hij stond op 18-duims lichtmetaal, was voor een groot deel uit aluminium opgetrokken en kende een ideale 50/50-gewichtsverdeling. Om daartoe te komen werd de motor ver naar achter geplaatst.
Droog aan de haak tikte de bijna 1,6 ton wegende Beiaard zowat 240kg lager af dan de toenmalige M5 (E39), die instond voor de aanvoer van de 4.941cc V8 S62-krachtcentrale. Deze was goed voor 400pk aan vermogen en 500Nm trekkracht. Mits enige behendigheid met de handgeschakelde zesversnellingsbak zat je al na 4,7 seconden aan 100km/u en kon je tot 250km/u blijven doorrazen. Zonder de begrenzer hield de Z8 het zelfs bij net geen 300km/u voor bekeken. Maar ondanks de puike prestaties richtte BMW de pijlen eerder op flaneerders dan op pure sportwagenliefhebbers. Chauffeurs werden in hun taak bijgestaan door actieve toepassingen zoals dynamische stabiliteitscontrole, ABS en tractiecontrole, en zelfs een start/stop-systeem en runflat banden tekenden present.
Geen opties
Net zoals zijn voorvader was - en is - de Z8 behoorlijk duur. Hij was in vijf carrosserietinten leverbaar en voor de binnenkant kon men opteren voor rood, zwart of beige leder, of een combinatie daarvan. Aankloppen bij BMW Individual kon ook, met als gevolg dat sommige Z8'en in een exclusieve kleur gespoten zijn of anders werden aangekleed dan de standaardmodellen. Elk exemplaar werd overigens met een hardtop met verwarmde achterruit geleverd, ontworpen met oog op functionaliteit en een verbeterde esthetiek. Een optielijst was er niet. BMW was terecht overtuigd van de klassieke waarde van hun nieuwe meesterwerk en beloofde vijftig jaar lang (handgemaakte) reserve-onderdelen beschikbaar te stellen.
Retro, zowel binnen als buiten
Net zoals de buitenzijde was het interieur van de Z8 retro getint doch doorspekt met moderne snufjes, waaronder een geluidsinstallatie van Harman/Kardon en een Motorola-telefoon. De sober vormgegeven en met leder bedekte boordplank bevatte prachtige stijlelementen in de vorm van het eerdergenoemde stuurwiel, alsook nostalgische draaiknoppen en een centraal geplaatste en lichtjes naar de bestuurder gerichte snelheidsmeter en toerenteller. De afwerking bestond hoofdzakelijk uit leder en aluminium, en zelfs de rolbeugels waren met koeienhuid overtrokken.
Einde verhaal
In totaal zagen 5.700 bolides het levenslicht tot de productie 2003 werd opgeschort. Dat jaar nam Alpina het roer in handen met de V8 Roadster, die met een minder vermogende V8 en een automatische vijftrapstransmissie was uitgerust. Slechts 555 stuks daarvan kregen een eigenaar toegewezen.
