Op het Autosalon van Genève in '69 stelde Porsche de 917 voor, een racewagen die zou uitgroeien tot één van de snelste en meest succesvolle modellen uit de geschiedenis.
Project 917
Porsche zette het licht voor ‘Project 917' op groen in juni 1968, nadat de internationale automobielfederatie FIA een klasse van ‘gehomologeerde sportwagens' met een cilinderinhoud van maximum vijf liter en een minimumgewicht van 800kg had aangekondigd. Onder leiding van Ferdinand Piëch werden tegen april 1969 de vereiste 25 stuks van dit nieuwe type racewagen gebouwd, zodat de 917 nog in hetzelfde jaar zijn racecarrière kon aanvatten. Nadat hij in zijn eerste drie races was uitgevallen wegens technische problemen, begon de 917 in augustus 1969 aan zijn succesverhaal in de 1000-kilometerrace op de Österreichring, met een overwinning van Jo Siffert en Kurt Ahrens. De motor van de 917 was al even opmerkelijk als de verschillende koetswerkvarianten: achter de piloot huisde een luchtgekoelde twaalfcilindermotor met liggende cilinders, een zogenaamde 180° V-motor. Uit een cilinderinhoud van aanvankelijk 4,5 liter puurde hij 520pk. Het buizenframe was vervaardigd uit aluminium, het koetswerk uit glasvezelversterkte kunststof. Om de racewagen te kunnen inzetten op diverse circuits, ontwikkelden de Porsche-ingenieurs verschillende koetswerkvarianten. De zogenaamde ‘Kurzheck' was bedoeld voor bochtenrijke circuits, waar veel downforce vereist is om hoge bochtensnelheden te kunnen halen. De ‘Langheck'-variant was bestemd voor snelle circuits en een hoge topsnelheid. Daarnaast was er ook nog de open 917 Spyder, die aantrad in de CanAm- of Interserie-races.
9 op 10
In het seizoen 1970 behaalde Porsche met de 917 en 908/03 negen van de tien zeges en won daarmee op overtuigende wijze het merkenwereldkampioenschap. De zegereeks begon in Daytona en werd voortgezet in Brands Hatch, Monza, Spa, op de Nürburgring, in de Targa Florio, in Le Mans, op Watkins Glen en op de Österreichring. Hoogtepunt van het seizoen was echter de door Porsche lang geambieerde overwinning in de 24 Uren van Le Mans, die Hans Herrmann en Richard Attwood op 14 juni 1970 naar Zuffenhausen brachten. Met hun 917 Kurzheck in de rood-witte kleuren van Porsche Salzburg met startnummer 23 trotseerden ze niet alleen met succes de concurrentie maar ook zware regenval.
24h van Le Mans
Net als het jaar voordien werd ook het seizoen 1971 gedomineerd door de 917, zodat de wereldtitel bij de merken opnieuw naar Porsche ging, met acht zeges op tien. Opnieuw won een Porsche 917 de 24 Uren van Le Mans - deze keer met Gijs van Lennep en Dr. Helmut Marko aan het stuur, die met een gemiddelde snelheid van 222km/u en een afstand van 5.335 kilometer een wereldrecord vestigden dat tot op vandaag stand houdt. Bijzonder aan hun 917 Kurzheck met ‘haaienvinnen' was het buizenframe van magnesium. In 1971 vestigde een 917 Langheck coupé een nieuw record: op het rechte stuk van Hunaudières werd de bolide met startnummer 21 afgeklokt met een topsnelheid van 387km/u. Een andere Le Mans-deelnemer verwierf eveneens faam: de Porsche 917/20 was een mix van de Kurzheck en Langheck en viel op door zijn breedte. Hoewel deze roze gelakte racewagen, bijgenaamd ‘Pink Pig', halverwege de race uitviel, maakte zijn opvallende kleur hem tot één van de beroemdste Porsches aller tijden.
Toen het Europese FIA-reglement voor vijfliter-sportwagens aan het eind van het seizoen 1971 werd opgeheven, besloot Porsche deel te nemen aan de Canadian American Challenge Cup (CanAm). In juni 1972 trad het private Penske-raceteam voor het eerst in de autosportgeschiedenis aan met een drukgevoede Porsche 917/10 Spyder. Met een vermogen tot 1.000 pk domineerde de Porsche Spyder de competitie en bezorgde hij Porsche de CanAm-wereldtitel met overwinningen in Road Atlanta, Mid Ohio, Elkhart Lake, Laguna Seca en Riverside. Het jaar daarop werd een 1.200pk sterke 917/30 Spyder ingezet. De superioriteit van deze door Mark Donohue bestuurde bolide was zo overweldigend dat het reglement van de CanAm-competitie werd aangepast om de 917/30 uit te sluiten van deelname aan het seizoen 1974.
65 stuks
Porsche bouwde in totaal 65 stuks van de legendarische 917: 44 sportwagens als Kurzheck en Langheck coupé, 2 PA Spyders en 19 sportwagens als CanAm en Interserie Spyder met een tot 1.400pk sterke turbomotor. Zeven van de belangrijkste 917-exemplaren - waaronder de Le Mans-winnaar van 1970 en 1971 en de 917/30 Spyder - staan tegenwoordig in het nieuwe Porsche-museum in Stuttgart-Zuffenhausen.
