Natuurlijk zien grote velgen er goed uit. En op die verleidingskracht spelen de autoconstructeurs handig in. Maar dat grote lichtmetaal heeft ook vele nadelen. Veelal zijn ze voorzien van breder rubber dat het verbruik opdrijft. Eromheen zit uiteraard minder band en dat heeft veel grotere gevolgen voor het comfort dan algemeen wordt aangenomen. En voor wie daar geen boodschap aan heeft: laagprofielrubbers zijn op de limiet minder progressief dan conventionele banden. De grip is veel meer een aan / uit-gegeven. Minder controleerbaar dus. Nog niet overtuigd? Met grote velgen rij je op onze pokdalige Belgische wegen sneller schade. En parkeerincidenten kunnen van dat blinkende lichtmetaal ook een lopende rekening maken.

Het klinkt verleidelijk: een snelheidsregelaar die zelf de remmen bedient en de afstand met de voorganger bewaart. Als het goed werkt. En net daar wringt het schoentje. Hedendaagse systemen zijn nog onvoldoende goed. In de absolute topklasse vind je enkele verdienstelijke varianten (bij de Mercedes S-Klasse bijvoorbeeld), maar bij meer modale auto’s wacht je beter tot de techniek verder ontwikkeld is. Waarom? De tussenafstanden die de systemen aanhouden zijn te groot, ze reageren te langzaam, ze reageren te vaak op verkeer op andere rijstroken en daarom werken ze je vaker op de zenuwen dan dat ze je gemoedsrust bezorgen.

Ze zijn fantastisch knap, die laserkoplampen. Zo helder als LED-koplampen, ze reageren zo mogelijk nog sneller en ze schijnen tot wel een kilometer ver. Maar omdat ze zo fel zijn, dimmen ze zichzelf ook als er een andere lichtbron wordt opgemerkt. En dat is in ons land nu eens echt zo goed als altijd. Ze kosten (nu nog) zoveel als een kleine auto en op deze redactie merkt niemand écht het verschil met LED-koplampen. Logisch, want het menselijk oog is op zo'n afstand niet in staat om het verschil waar te nemen.

Tijdens de demonstraties oogt het fantastisch, maar die gebeuren in gecontroleerde ‘ideale’ omstandigheden. In de praktijk is zo’n automatische parkeerfunctie nauwelijks bruikbaar. Het scannen van parkeerplaatsen, het selecteren van de parkeermodus… het duurt zolang dat achteropkomers je geheel terecht op een toeterconcert trakteren. En dat is als het systeem überhaupt de parkeerplaats heeft opgemerkt, wat lang niet zo vanzelfsprekend is als het lijkt. Bovendien kan zo’n automatische parkeerfunctie ook moeilijke plaatsen niet goed in. Dan moet je het toch zelf oplossen. Conclusie: je kan een enkele keer uitpakken met het snufje bij vrienden of buren en daarna leer je het gebruik al snel af.

Ja, de kindjes vinden het fantastisch om door het dak naar de hemel te staren en in de showroom oogt het interieur eens zo appetijtelijk door al dat binnenvallende licht. Op de weg kan die lichtinval echter storend zijn. Maar dat is niet waarom je het dure dak beter negeert. Het laat meer geluid door dan een vast dak, het is kouder in de winter, zo heet in de zomer dat de airco niet kan volgen, meestal kan het niet eens open én het is een hoop gewicht op een plaats (het hoogste punt van je auto) waar je dat absoluut niet hebben wil. Heel wat automerken plaatsen andere veren in wagens met zo’n panoramisch dak om dat te compenseren. Door het gewicht verbruik je meer en elke meter die je rijdt is minder comfortabel.